Salzburg’ u gezdim …

15 -20 Ağustos 2013 tarihleri arasında Viyana’da kalırken, Salzburg’u da görmeye karar verdik.

18 Ağustos günü sabah Salzburg’ a gidip, akşam Viyana’ya geri döndük.

Viyana-Salzburg tren ile gidiş dönüş 38€ dur. Yolculuk 2.5 saat sürüyor.

Salzburg’ a giderken

Salzburg şehri W.A.Mozart‘ ın doğduğu yerdir. Kent Mozart ile birleşmiş gibidir. Hediyelik eşyaları, çikolataları, sokakları hep Mozart’ın izini taşır.

Mirabell Sarayı

W.A.Mozart’ın yaşadığı ev şu an müzedir.

W.A.Mozart’ın piyanosu. Fotoğraf çekmenin yasak olduğu halde bu fotoğraf zor da olsa çekildi.

Salzak nehrinin kıyıları. Salzburg şehri bu nehrin yanına kurulmuştur.

Makarsteg köprüsünden geçerken

Kilitler, aşk kilitleri olarak köprüye kitleniyor. Kilitlerin üstüne isimler yazılıyor.

Pazar yeri

Getreidegasse caddesinde yürüyoruz. Bu cadde Salzburg’un en ünlü caddesidir.

Mozart’ın doğduğu ev, şu an müzedir.

Residenz Meydanına çıkıyoruz.

Salzburg’dan çeşitli kareler

Kollegienkirche (Kollegien Kilisesi)

St.Sebastianskirche (St. Sebastian Kilisesi)

Bu kilisenin mezarlığında Mozart’ın aile mezarlığı vardır. Babası ve eşi bu mezarda gömülüdür.

St.Peter Manastırı. Manastırın mezarlığı, hayatımda gördüğüm en güzel, en temiz, en bakımlı, en çiçekli mezardır. Çoğu mezarda pilli çalışan mumlar var. Bu da mezarlığı,  akşamları ışıklı bir bahçeye çeviriyor.

Hohensalzburg Kalesi. Şehrin tepesine kurulmuş kalede çeşitli sanatsal etkinlikler düzenleniyor. Ayrıca bir müzesi de var.

Kaleye fünikülerle çıkıyoruz.

Kaleden şehre bakıyoruz.

Salzburg dönüşü. Trenin yataklı vagonunda uyumaya çalıştık.

Gece 12 civarı Viyana’ya döndük.

Gece konser vardı. Tüm gelenler takım ceketli, kravatlı güzel giyinmişlerdi. Bazı kişiler yerel Avusturya kıyafetleri giymişti. Viyana’daki gibi şehirde hiçbir başıboş kedi, köpek yoktu.

Salzburg küçük, şirin, temiz, mimari binaları, nehriyle güzel bir şehir. Salzburg’u gezdiğim için çok mutluyum.

Viyana’yı ve Salzburg’u gezdim..

15 – 20 Ağustos 2013 tarihleri arasında Viyana’da eşimle beraber kaldım. 18 Ağustos günü sabah Salzburg’u gezip, akşam Viyana’ya döndük.

Viyana ve Salzburg’u çok beğendim. Viyana denince aklıma klasik müzik, Mozart, konserler, operalar gelirdi. Oraya gidince bundan da fazlasını gördüm.

Her şeyden önce Viyana, Dünya’nın klasik müzik başkentidir. Her gün konser var. Gittiğimiz ilk gün Wiener Hofburg Orkestrası tarafından icra edilen  J.Strauss-W.A.Mozart Konserine gittik. Konser, Hofburg sarayında verildi; bu konser mekanında W.A.Mozart müzik çalışmaları yapıyordu. Bu tarihi sarayda bir konser dinlemek için bile Viyana’ya gidilir. Konser ücretleri 45€ ‘dan başlayarak, 100€ ‘ya kadar çıkıyor.

İstanbul’dan 2.5 saatlik bir uçuşdan sonra Viyana’ya gelip, “Schwedenplatz” daki “Capricorno” adlı otelimize yerleştik. Otelin önünde metro (U- Bahn) ve tramvay istasyonları vardı. Viyana’nın metro ağı çok düzenli, bir yerden bir yere gitmek çok hızlı ve konforlu. Havalanından CAT adı verilen trene bindik. Gidiş- dönüş ve 3 günlük tüm ulaşım araçlarından faydalandığımız bu bilet 33 € idi. Metro ve tramvay hatlarında bilet kontrolüne denk gelmedik ama biletsiz yakalananların para cezasına çarptırıldıklarını öğrendik.

Otelin olduğu bölge eski Viyana bölgesindeydi. Sadece bu bölgeyi etraflıca gezmek üç günden fazlasını aldı ki hala gezmediğimiz, görmediğimiz müzeler , binalar kaldı.

Viyana oldukça güvenli bir şehir, geç saatlere kadar şehir gezilebiliyor. Ne Viyana’da ne de Salzburg’da bir tek başıboş  kedi ve köpek görmedim. Tüm köpekler sahipleri tarafından dolaştırılıyordu.

Birçok engelli insanın yanında refakatçisi tarafından dolaştırıldığına şahit oldum. Engelli insanlar bu şehirde kolaylıkla dolaşabiliyor.

Yerler çok temiz, çok aradık ama yerlerde bir çöp bulamadık.

Tüm ulaşım araçları çok dakik, saatinizi bunlara göre ayarlayabilirsiniz.

Çok uzun bisiklet yolları vardı. Arabalardan ziyade bisikletlilere çarpmaktan korktum. Korna sesi hiç duymadım. Sanırım Viyana’daki arabalara korna koymayı unutmuşlar.

Dönerci, kebapçıların hepsi Türk. Tadlarına bakmadığım için bir şey diyemeyecğim.

Parter denilen bölgede çok büyük bir lunapark var. Burada dünyanın en eski dönme dolabı (Riesenrad) var. Lunapark hayatında gördüğüm en büyük lunapark idi, çok değişik, çok ürkütücü  oyunlar vardı.

Viyana’nın yemekleri damak zevkime uygun değildi. En ünlü yemeği şnitzel ile en ünlü tatlıları apple strudell ve sachertorte  bile oldukça yavan geldi. Şnitzeli,  şehrin en ünlü lokantası “Figlmuller” de yediğimi, sachertorte’ yi bu tatlının mucidi “Cafe Sacher” de yediğimi söyleyeyim.

Viyana ve Salzburg çok güzel şehirler ve buraları gördüğüm için çok mutluyum. İnşallah önümüzdeki yıllarda tekrar gider, konserler izlerim.

Eski Viyana bölgesi denilen bölge bir nevi açık hava müzesi. Otelimizde buraya yakın olduğundan sadece yürüyerek buraları gezmeye çalıştık. Bölgede o kadar çok müze var ki tek tek hepsini gezmeye kalsak hafalar sürer. Viyana’da gün gün gezdiğimiz yerler ve bu yerler hakkında kısaca bilgi vermeye çalışayım.

1. Gün:  St. Stephen Katedrali

Katedral Viyana’nın en ünlü binasıdır. Gotik tarzda yapılmış olup, çok yüksektir ( 136 mt) . Şehrin her yanından görülebilir.

Hofburg Sarayı

Habsburg ailesinin kışlık sarayıdır. Sarayda İspanyol Binicilik Okulu da bulunur. Burada Lipizzaner Atları yetiştirilir.

Atların gösterisini izlemedim. Yukarıdaki fotoğraf hayvanca.net sitesinden alıntıdır.

Gece Wiener Hofburg Orkestrasından  J.Strauss-W.A.Mozart Konseri’ne gittik.

2. Gün : “Am hof” adındaki pazar yeri

Parlamento Binası

Rathaus (Belediye Binası)

Rathaus binasının önündeki dev ekrandan Açık Hava Film Festivali kapsamında Paul McCartney’in “Get Back” konserinin filmini seyrettik.

Doğa Tarihi Müzesi (Natur Historisches)

Doğa Tarihi müzesi en çok sevdiğim müzeydi. Müzede dinozor iskeletleri, içi doldurulmuş her türlü hayvan vardı. Mikroskopla gözle görülmeyen canlıları inceledim. Burası bayağı kalabalıktı.  Mikroskopla inceleme yapan çocuklar çok sevinçliydi. Böyle bir müzenin Türkiye’de olması gerekli ve şarttır.

Tam karşısındaki Sanat Tarihi Müze  binasının ikizidir.

Sanat Tarihi Müzesi (Kunst Historisches Museum Vienna)

Müzeyi gezmedim, eşim Özlem gezdi.

Karlskirchen (Karl Kilisesi  veya  St.Charles Kilisesi )

Bu kilisenin freskleri çok güzeldi. Asansörle çatıya çıkıp, şehri kuşbakışı seyretmek olağanüstüydü. Bence şehrin en güzel kilisesi buydu.

3. Gün: Schönbrunn Sarayını, sarayın bahçesindeki hayvanat bahçesini ve çalılardan oluşturulmuş labirenti gezdim.

Schönbrunn Sarayı

Sarayın bahçesindeki Neptün Heykeli

Hayvanat Bahçesi (Tiergarten)

Giriş 15€ olup, bu hayvanat bahçesi olup dünyanın en eski hayvanat bahçesi olmasıyla ünlüdür. En çok görmek istediğim pandaları göremedim ama yine de burayı gezmek güzeldi.

Labirent (Irrgarten&Labyrinth)

Çalılardan oluşan bu yapıdan girip, çıkışı bulmaya çalıştım. Bayağı bir uğraştıktan sonra biraz hileyle de olsa çıkışa ulaştım. Eğlenceli bir deneyimdi.

Günün akşamında Belverede saraylarını gezdim.

Belvedere Sarayları

Kuzeydeki bina Aşağı Belveredere, Güneydeki bina Yukarı Beldevere olarak adlandırılır.Yukarı Beldevere daha büyük ve daha güzeldir. İki Belverede sarayı arasındaki bahçe muhteşemdir.

4. Gün: Salzburg gezisi. Burası için şu yazımı okuyabilirsiniz.

5. Gün:  Prater adlı lunaparkı gezdim.

Bu lunapark şimdiye kadar gördüğüm en büyük ve en eğlenceli lunapark idi.

Lunaparkın yanında Planetarium vardı ancak kapalı olduğundan gezemedim.

Tuna (Donau) kıyıları

Kıyılar tamamen bakir, herhangi bir lokanta, çay bahçesi, cafe , ev, dükkan görmedim.

Museum Quartier

Lepold Museum, Museum moderner kunst stiftung ludwig wien (mumok) adlı müzeleri ve çeşitli etkinliklerin düzenlendiği binalar vardır. Eşim Özlem, Leopold Müzesi’nde sergilenen “Schiele&Klimt” sergisini gezdi.

Staadpark

Johann Straus, Franz Schubert gibi bir çok bestecilerin heykellerinin ve ördeklerin bol olduğu göletleriyle çok güzel bir park.

6. Gün : Mariahilfer caddesini gezdik ve caddedeki dükkanlardan alışveriş yaptık. 17:00 uçağıyla İstanbul’ a geldik.

Viyana şehri eski bir imparatorluk başkentidir. Yüzyıllarca Habsburg ailesi tarafından yönetilmiştir. 1.Franz Joseph ve eşi Elisabeth Viyanalılar tarafından çok sevilmişler. Viyanalılar  Elisabeth’ e Sisi demişler, O’nun adına birçok hediyelik eşya vardır.

Gustav Klimt adlı Avusturyalı ressamın “Kiss” adlı resmi Viyanalılar arasında çok popüler. Bu eserin üzerinde olduğu yüzlerce çeşit hediyelik eşya vardır.

Viyana şehrinin herkes tarafından görülmesini tavsiye ederim. Bilhassa klasik müzik sevenler için burası kâbedir.

Odatv.com’da öğretmenimi anlattım…

http://www.odatv.com/n.php?n=bu-kitabi-okumayan-insan-olamaz-2806131200

“Bu kitabı okumayan insan olamaz”

Öğretmenim Muzaffer Sarısülük’ü konu edinen “Gallemit”i okudum!

“Çorum Haber Gazetesi” muhabiri Tugay Afat tarafından Muzaffer Sarısülük ile yapılmış ilginç röportajda adı geçen “Gallemit” adlı kitap olağanüstü dikkatimi çekip, beynimde ağırbaşlı bir kalıcılık sağlamıştı…

Servet Somuncuoğlu‘nun yazdığı bu kitapta Muzaffer Sarısülük’ün adı hiç verilmeden anlatılıyor… Tugay Afat’ın röportajını okuduktan sonra kitabı okuma isteğim doğdu… Tugay’a çok büyük teşekkür ediyorum!…

İnternet’ten yaptığım araştırmalar sonucu, bu kitabın artık tükendiğini ve bir daha basılmadığını öğrendim… Son bir umutla, kitabı yayınlayan “Bilgeoğuz Yayınevi”ne uğradım… Kitap vardı ve dört adet satın aldım.
Muzaffer Sarısülük’ü ziyaret ettiğimde kitapları kendisine vereceğim!…

Servet Somuncuoğlu’nun anılarından ve kendi düşüncelerinden oluşan kitap 203 sayfa olup, 2008 yılında “Bilgeoğuz” yayınlarından çıkmıştır.

Somuncuoğlu, askerlik yaptığı sırada tanışıyor Muzaffer Sarısülük’le…
Askerlik sonrası mektuplaşıp, birçok kez ziyarete gidiyor… Birbirlerine yazdıkları mektuplardan, sohbet esnasında tuttuğu notlardan ve kendi düşüncelerini içeren şekilde kitabı bölümler hâlinde kurguluyor yazar.

Muzaffer Sarısülük’e adıyla değil de, şamanlara verilen bir adla, “Ulu Kam” olarak sesleniyor Servet Somuncuoğlu… Gayet de iyi yapıyor…

Servet Somuncuoğlu, “Ulu Kam”ın düşüncelerinde Şamanizm’den izler gösteriyor bizlere. “Ulu Kam”ın anlattıklarının, bizim gibi dünyevî işlere sıkı sıkıya bağlı kişilerce anlaşılması zordur. “Ulu Kam”ın düşüncelerini kitapta bir bütün olarak değil de, parça parça görmekteyiz. “Ulu Kam”ın düşüncelerini sistematik bir şekilde yazıya geçirmek belki olanaksızdır!
“Ulu Kam”ın yazarla sohbet ederken, konuşmalarında bana çok ilginç gelenlerden bazılarını aşağıda bulabilirsiniz. Şimdi ağır ağır okuyalım…

“Evren, dört elementten yaratılmıştır: Ateş, toprak, hava ve su…” 

“Ulu Kam”, bunlara ses ve ışığı da ekler. Seslere olağanüstü önem verir. İnsanın doğadaki yürüyüşünün sesle başladığını ve simgelere dökerek, adına “yazı” dediğimizde bilginin değil de bilgisizliğin arttığını düşünür.

“İnsanı aramak gereklidir ve ben onu geçmişte arayacağım…”

“Evrenin anahtarına ancak geçmişteki inan atalarımızın ruhlarını hissetmekle ulaşırsın…”

“Yalnızken taşlarla, kuşlarla, rüzgârla konuşur, onlardan haber alırım. Irak bombalanırken dağlar ağladı. Taşlardan gözyaşı aktı, kimse görmedi… Bombaları yere düşmeden havada yok etmek istedim. Gücüm tükendi. Hepimiz yetişmeye çalıştık ama o kadar çok bomba atıldı ki tutmaya imkanımız kalmadı, her yerim yara bere içinde döndüm; kendi memleket toprağıma.”

“İsmimi aradım kâinatta, her yerde ismimi aradım. Rüzgâra sordum; 
‘vakti gelmedi daha’ cevabını aldım… Bir gün uyuz bir havhav geldi ve bana ‘senin ismin Gazanfal’ dedi. Bir daha görmedim havhavı ve ona uyuz dediğim için üzüldüm.”

“İşte sana büyük bir sır verdim… Bu büyük sırrın yanında birçok sırlar da verdim… Paylaşırsın ya da kimseyle paylaşmazsın ama isterim ki paylaş, insan paylaşmakla çoğalır; paylaşmakla büyür… GALLEMİT dedim sana. Eğer bir kitap olacaksa konuşacaklarımız adını böyle ver.”

“Müzik; ağlamak ve gülmekten sonra en evrensel anlaşma aracıdır hâlâ. Bizim türkülerimiz her zaman dinleyici bulacaktır çünkü ilkel ve saf olandır onlar; Tanrı’ya en yakın olanlar ilkel ve saf olanlardır.”

Askerlik sonrası; “Ben insan gibi yaşamak istiyorum!” der ve dediğini yapar; Orta Anadolu bozkırına yerleşir. “Ulu Kam”, hayat deneyimlerini paylaşır yazarla… Yazar, “Ulu Kam”ı dinler, izler ve hayatını sorgular…

“Ulu Kam”ın anlattıkları bize yabancı gelir önce. Anlattıklarını kolayca anlamakta zorlanırız. Birçok kez okuduktan sonra anlamaya başlarız…

Bilmediğimiz, düşünmediğimiz bir dünyadan mesajlar getirir bize. Biz bu mesajları anlamaya çalışır ve anladıkça mutlu olup, hızla çoğalırız…

Doğaya karışarak taşları dinlemek, köpeklerle konuşmak ve dünyayı bir uçtan diğer uca yürüyerek gezmek isteriz. Çok eski insanların ruhlarını hissedip, onları duymak, savaş meydanlarını gezip, Çanakkale’deki top ve kurşun seslerini, askerlerin feryatlarını duymak isteriz. Usanmadan!

Dede Korkut masallarını okumak isteriz… Hayat bir yol, bu yolda insan kendini mi aramalıdır?… “Ulu Kam”ın yaptığı gibi insanı mı aramalıdır?

“Ulu Kam”ın arayışı ömrü boyunca devam edecek. Onun için hayat bir arayış, bir yerden bir yere göç etmektir. Her gün yeni şeyler öğrenerek,
türlü canlılarla sürekli sohbet etmek ister. Dünyadaki olaylardan kuşlar sayesinde haberdar olup, onlar sayesinde dünyaya haberler salar hâlâ…

“Ulu Kam”, yani Muzaffer Sarısülük’ün sıra dışı hikâyesini öğrenmek isteyenler bu kitabı okusunlar ki, yepyeni bir pencere daha edinsinler.

Yaşadığımız hayata daha başka bir gözle bakarak, hayatın şimdiye kadar duyumsayamadığımız zenginliklerinin peşinde koşmaya başlarız belki!