Hayatımın Renkleri

Alaçatı’da eşim Özlem ile sokakları dolaşırken, bir resim sergisine rastladık ve içeri girdik. Serginin sol yarısında yağlı boya tablolar, sağ yanında da küçük ebatlarda sulu boya resimler vardı. İlgimi sulu boya resimler çekti. Sulu boya resimlerde imza olarak “Derya Bardakçı” yazılıydı. Galerinin girişinde, ufak tefek bir bayan masada oturmuş, resim yapıyordu. “Siz Derya Bardakçı” mısınız diye sorunca, O da gülerek “evet, benim” dedi.

Beraber resimlerine baktık. Kendisine resimlerinizi beğendiğimizi  bir tane satın almak istediğimizi belirttik. Derya Hanım, resim satın alacağımızı öğrenince, çocuklar gibi sevindi. İçinde kayıkların olduğu bir resmi beğendik ve 25 TL’ye satın aldık. Fotoğrafta Derya Hanım’ın elinde görülen resim, şu an evimin duvarında asılı.

Derya Hanım iki gündür Alaçatı’da olduğunu, kimsenin resimleriyle igilenmediğini, söyledi. Biz de sıcak havadan ve Ramazan’dan olabilir, diye görüş belirttik. Siftah yaptığı için mutluluktan gözleri parlamıştı.

Kendisini samimi görünce, bir kaç soru sorma gereksinimi duydum. “Yağlı boya mı, sulu boya mı, zor” dedim. O da “sulu boya daha zor” dedi. Kendisinin Antalya’da okuduğunu, evli olduğunu, hiç İstanbul’a gitmediğini, daha önce açtığı bir resim sergisine gelen bir kişinin, kendisine resimlerini çok beğendiğini, kendisine iş teklifinde bulunduğunu hatta kendisini İtalya’ya götürmek isteğini” söyledi.

Derya Bardakçı, önümüzdeki aylarda İstanbul Cihangir’de bir sergi açacağını ve benim iletişim bilgilerimi istedi. Ben de seve seve bilgilerimi verdim; İstanbul’da açacağı sergiyi dört gözle bekliyorum.

Kimden Alaçatı 2011